هر حضور توي زندگي آدم مثل يک روييدني مي مونه. حضور بعضي ها مثل گله. عمرش کوتاهه, نمي شه هم بهش تکيه کرد, اما از زيباييش بيشترين لذت رو مي شه برد و تنوع طلبي رو ارضا مي کنه. حضور بعضي ها مثل درخته. عمر بلند, پر ثمر, بهش تکيه مي کني, و از سايه اش لذت مي بري. اما زيبايي اش متفاوته. زيبايي لطيف نيست. بيشتر کارآ ست و پايدار