از نظرات صادقانه ی شما خوشحال خواهم شد

مطالب این دفعه با توجه به مطالب قبلیه.

چند مطلب رو در پست های قبلی متذکر شدم:

1. عشقی که با فطرت و واقعیت سازگار باشه، موندگار می شه.
2. برنامه برای عشق سازگار رو کسی می تونه طرح ریزی کنه که شناخت صحیح و واقعی از انسان و عشق داشته باشه.
3. بهترین کسی که می تونه چنین شناختی داشته باشه خداونده؛ چون انسان و عشق رو آفریده.
4. تا به حال بیشترین قانونی که با واقعیت و علم حقیقی سازگار بوده و به مرور به خوبی ها و جهات مثبتش رسیدن، قانون اسلام بوده.

خب حالا اگه حرفامو قبول دارین، می رم سر یه مطلب دیگه:

آدم اگه بخواد از عشق لذت ببره در عین حال با افسردگی و انزوا و خشونت و .... همراه نباشه، باید ببینه خالقش برای عشقش چه برنامه ای ریخته...

خداوند یکی از نعمت های بزرگی که به انسان داده و به موجودات دیگه اش نداده، محبت هست. محبت و عشق در وجود همه ی انسان هاست و همراه با خلقت اونا بوده.

خب خداوند هم هر چیزی رو که آفریده چون خوب بوده و به نفع انسان بوده خلق کرده، پس آفرینش انسان همراه با عشق امری پسندیده هست.

پس ما دلیل عقلی بر سرکوب عشق و این که به اون بها ندیم نداریم .... عقلا عشق خوبه و نباید سرکوب بشه ....

امام علی (ع): نزدیک ترین خویشاوندی محبت بین قلب ها و دلهاست. (اقرب القرب مودات بین القلوب)

امام صادق (ع): رحمت خدا بر آن بنده ای که محبت مردم را به خود جلب می کند. (رحم الله عبدا اجتر موده الناس الی نفسه)

غیر از این، دانشمندان علوم انسانی بسیار وجود عشق را آرامش زا خوانده اند...

در قرآن آمده است: از نشانه های خداوند اینست که برای شما از خودتان جفت هایی آفریده است تا به وسیله ی آنها آرامش یابید و بین شما محبت و مهربانی قرار داده است. در این امور نشانه هایی است برای کسانی که می اندیشند. (و من آیاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم موده و رحمه ان فی ذلک لایات لقوم یتفکرون. روم/2 )

بعدا خواهم گفت که چقدر عشق انسان می تونه زیبا باشه و یکی از لذت بخش ترین لذت های دنیا رو بیان می کنم

اگه نقدی دارید حتما بنویسید خوشحال می شم.

بهترین قانون چیه؟

با توجه به مطالب گذشته حالا وقت اون رسیده که ببینیم بهترین قانون چیه و در مورد عشق و انسان چی می گه؟

بنده یک ویژگی تو قانون اسلام (مذهب تشیع) دیدم که توی دین های دیگه خیلی کمتر مشاهده کردم، این ویژگی از این قراره:

از قوانین دین اسلام حدود 14 قرن می گذره.

در این مدت علم و تکنولوژی خیلی پیشرفت کرده. و هر چه علم پیشرفت کرده بیشتر به صحت و حقیقی بودن تئوری های اسلامی تو رشته های وانشناسی، جامعه شناسی، مدیریت، حقوق، پزشکی، علوم تربیتی و ... پی بردیم طوری که بسیاری از اشتباهات علمی رو اولین اشخاصی که گوشزد کردن دین شناسان و علما بوده اند.

به نظر من کسی انسان و عشق و رابطه ی صحیح بین اون دو رو فهمیده که اونها رو آفریده .

خدایی که انسان رو به این دقت و حساسیت و ظرافت آفریده به طوری که با نوشیدن یک لیوان آب از عطش نجات پیدا می کنه یا با شنیدن یک کلمه ناراحت می شه یا با دیدن یه کسی اینقدر خوشحال می شه که به هوا می پره یا .... بهتر از بقیه می دونه که نیازهای انسان چیه و چطوری بر طرف می شه.

مثلا یکی از نیاز های جسمی آدم آب هست. یعنی اگه آب نباشه قطعا انسان از بین می ره . به همین خاطر خدا بیشترین ماده ای رو که توی این دنیا آفریده آب هست . و خودش هم گفته که ما همه چیز رو با آب زنده نگه داشته ایم. (و جعلنا من الماء کل شیء حی ) نیاز دنیا به آب طوریه که اگه آب نباشه هیچ موجودی زنده نمی مونه و حتی جمادات و سنگ ها هم با  حرارتی که در اثر چرخش زمین به دور خود و خورشید حاصل می شه، متلاشی می شن و تبدیل به دود می شن.

یکی دیگه از نیازهای جسمی آدم مواد غذاییه که مهمترینش نون هست و یکی از کشت های آسان و راحت که در زمین های کم قوت هم رویش داره و تقریبا با همه جور آب و هوا سازگاره، گندم هست

یعنی برنامه ی زندگی جسمی انسان رو طوری در آفرینش قرار داده که به اندازه ی نیاز مواد مورد قابل دسترسی هست .

این برنامه طوریه که تموم موجودات زنده اعم از انسان حیوانات و حشی، اهلی، پرندگان،خزندگان ، آبزیان و موجودات دریایی و .... با تمام تفاوت ها و گوناگونی که دران همه و همه قوت خودشون رو به دست میآرن اگه هم کسی یا حیوانی از گرسنگی مرده به خاطر دخالتهای انسان بوده است.

به همین شیوه خدا نیازهای روحی و ذهنی آدمو برطرف کرده و برنامه اش رو به انسان ابلاغ کرده است که در پست بعدی در مورد نیازهای روحی و عشق صحبت می کنم .

نظراتتون رو بنویسید حتما از اونا استفاده خواهم کرد.

اگه خدا بخواد دو سه روز دیگه آپ می کنم.

عشق سازگار

در پست قبلی گفتم که عشقی ماندگاره که با فطرت انسان که یک واقعیت خارجیه،  سازگار باشه .

کسی می تونه عشق سازگار با فطرت رو برای آدمی ترسیم کنه که از یه طرف ماهیت عشق رو بدونه و این که وقتی عشق تو دل آدم می ره چه می کنه و از طرف دیگه نیازهای جسمی، روحی و ذهنی آدم رو بدونه خصوصا نیازهای روحی رو واقع بینانه بدونه و بتونه یه برنامه ی دقیق، کاربردی، لذت بخش و سیراب کننده ای رو برای این دل عاشق طرح ریزی کنه.

----------------------------------------------------------------------

تا به امروز دانشمندان علوم اجتماعی و انسانی برای طرح یک برنامه ی کاربردی که هم فرد و هم اجتماع سود ببره، خیلی تلاش کرده اند؛ اما با این که در چند صد رشته تحقیق شبانه روزی دارن، هنوز به یک برنامه ی دقیق و کاربردی نرسیدن و تقریبا هیچ نظری رو نمی تونید پیدا کنید که مخالف نداشته باشه چون به شناخت صحیح  و مشترک از انسان و نیازهای حقیقی او دست پیدا نکردن و از تئوری های ضد و نقیضشون به خوبی سردگمی و ابهام رو حس خواهید کرد.

به نظر شما این مشکل عدم شناخت صحیح رو چه کسی می تونه حل می کنه؟؟

در پست بعدی می خوام در مورد حل این مشکل صحبت کنم

 نظراتتون رو بگید تا ازش استفاده کنم . اگه زنده موندم دو سه روز دیگه آپ می کنم.

حقیقت موندگاره  و تا بودن بوده و تا هستن هست حقیقت یکی هست و تغییر نمی کنه.

مثلا از میون تمام اعدادی که می تونیم فرض کنیم تنها برای معادله ی "دو دو تا"، "چهار" جواب صحیح هست تا آخر هم همین خواهد بود؛ چون حقیقت هم همینه. حالا ممکنه یه زمانی برسه و عده ای بگن "دو دو تا پنج تا"؛ اما حقیقت تغییر نمی کنه و بالاخره زمانی می رسه که مردم حقیقت رو می فهمن مثل گالیله که با نظریه نجوم اون مخالفت کردن اما زمانی رسید که همه حقیقت رو فهمیدن و هنوز هم نظر او ثابت هست چون نظر اون با واقعیت یکیه و به قول معروف مطلبش حقه.

_______________________________________________________________

عشق هم همینطوره اگه با فطرت آدم سازگار باشه، موندگار خواهد بود چون با واقعیت بیرونی سازگاره اما اگه با فطرت و خلقت انسان ناهماهنگ باشه یعنی حقیقتاً آدم یه چیزی بخواد و عشق یه چیز دیگه ای به آدما هدیه بده قطعا تو این عشق شکست می خوریم و عشق چیزی رو ساپورت می کنه که ما نیاز اساسی به اون نداریم و ممکنه نیاز موقتی ما رو برآورده کنه به همین خاطر بعد از مدتی از عشق خسته می شیم و اون رو با بی وفایی یا ... ترک می کنیم و می خواهیم یه عشق دیگه رو تست کنیم و همینطور سردرگم و سرگرم می شیم و زدگیمون به باد فنا می ره و از عشق حقیقی که خیلی هم لذت بخشه و موندگاره باز می مونیم.

پس باید با عقل و فکر و اندیشه به راه حل مناسبی دست پیدا کنیم.

اگه خدا بخواد در مورد "عشق سازگار" مطالبی رو خواهم گفت.

چون این مطالب رو با فکر و تجربه به دست آوردم بیشتر دقت کنید و نقاط ضعفش رو متذکر بشید.

نظراتتون رو بنویسید دو سه روز دیگه آپ می کنم.

یه عشقی سراغ دارم که تو خیابون ها نمی تونیم پیداش کنیم.

چون ارزشمنده حراجی ها هم از اون بی خبرن.

چون این عشق ماندگاره، تقاضا براش زیاده، به همین خاطر به راحتی تو خیابون، بازار شلوغ یا کوچه های خلوت پیدا نمیشه.

البته چون پیدا کردنش سخته همه کس هم دنبالش نمی ره.

اما یه راه برای رسیدن به اون هست.

و اون اینه که: فکر کنی و واقع بینانه دنبال مفهومی باشی که هر کی مصداق اون شد دلبرت بشه...

من اسم اینو گذاشتم "محبت عاقلانه" یعنی محبتی که با عقل و تدبیر و منطق به دل راه پیدا می کنه.

در این حالت یه لحظه دوری یه عمر هجران حساب می شه. و هر لحظه دیدن پروازی است دوباره و روز به روز این عشق بیشتر می شه و اصلا تمومی نداره.

نه عشق های آبکی که با یه نگاه شروع می شه و با یه نگاه دیگه تموم.

حرفام خیلی جدیه ، من این عشق رو تجربه کردم و با فکر و برنامه ریزی وارد وادی این محبت شدم ، سعی کردم احساساتی نشم و الان ...

الان هم چند سالیه که روز به روز لذت و وفاداریم به عشقم بیشتر می شه با این که خیلی سختی و مشکل برامون پیش اومد اما هنوز قلب هامون برای هم می تپه ...

اگه مایل بودی می تونم بیشتر توضیح بدم.

بسیاری از روابط با دوستان جنسی، تصورش لذت بخش تر از خودش هست. یعنی وقتی موقع خواب یا وقت تنهایی در تخیل و ذهنت با معشوقت صحبت می کنی، می خندی، شادی می کنی، گریه می کنی، درد و دل می کنی و ... لذت می بری. در حالی که گاهی موقع ارتباط با دوستت این چنین لذت نمی بری.

شاید یکی از چیزایی که موقع ارتباط لذت آدمو کم می کنه اینه که وجدان آدم راحت نیست .

بعضی ها می گن این حرف برای کسانیه که مومن هستن یا حیاشون زیاده؛ اما ما که این جور کارا برامون آب خوردنه این طوری نیست.

نه این طوری هم که فکر می کنن نیست. گناه افسردگی می یاره و افسردگی بخاطر نارحتی وجدان آدم هاست برای همین در غرب و اروپا نیز افسردگی های حاد زیاد هست طوری که افراد زیادی خودکشی می کنن، دیوونه می شن و ... 

اما خودشون نمی دونن چرا اخلاق خودشون و دیگران این طوریه و حتی خیال می کنن که این یه امر طبیعیه.

اما اسلام یه راهی رو برای ارتباط آزاد با جنس مخالف پیش روی ما گذاشته که افسردگی نمی یاره.  

در این مورد مفصل با شما سخن خواهم گفت.

1. عدم شناخت صحیح از خود: از خودش دور می شه و نمی تونه استعدادها و توانمندی های خودش رو دقیق و صحیح بشناسه.
2. عدم شناخت صحیح از جامعه و اطرافیان خود: چون اکثراً حقیقت لذت بخش نیست، حوصله ی شناخت محیطی که زندگی می کنه و آدما رو نداره و دوست داره به همون لذت بردن با تخیل ادامه بده. چون وقعایعی که در ذهنش می سازه تحت اختیارشه و هر طوری که بخواد تخیل می کنه اما واقعیات بیرون این طوری نیستن.
3. عدم موفقیت در حال و آینده: قطعاً کسی که شناخت صحیح از خود و دیگران و جامعه نداشته باشه یا حوصله ی فکر و مشورت در این باره رو نداره، نمی تونه حقیقت بین باشه و برنامه ریزی دقیق و کاربردی برای خودش داشته باشه و خودشو از رشد و ترقی محروم می کنه . حال که با تخیل به موفقیت حقیقی نمی رسه وبرای آینده هم علم و مهارت و کسب و کاری رو نمی تونه یادبگیره.